Lambertuskerk

Geschiedenis

De Lambertuskerk is de hervormde kerk van Raamsdonk. Ze ligt aan de rand van het dorp, in tegenstelling tot de dorpskom zelf noordelijk van de A59.GeschiedenisVanouds was het patronaatsrecht van de Lambertuskerk in handen van de bisschop van Luik en het was een van de meest vooruitgeschoven bezittingen van dit bisdom. De keuze van de patroonheilige wijst op de verbinding met Luik. Reeds omstreeks 1150 moet er een kerk hebben gestaan, waarvan echter nimmer sporen zijn teruggevonden, afgezien de voet van de natuurstenen doopvont. Omstreeks 1275 werd op dezelfde plaats een zaalkerk gebouwd waarvan muurresten zijn aangetroffen en die in 1350 van een toren werd voorzien. Na de verwoesting van deze kerk door de Sint-Elisabethsvloed van 1421 bleef de toren gehandhaafd. Aangezien het dorp enkele honderden meters naar het zuiden werd geplaatst, kwam de kerk nu buiten het dorp te liggen. Een nieuw koor en transept werd omstreeks 1450 gebouwd, en in 1502 werd ook het schip vernieuwd en ontstond de huidige situatie.In 1609 werd de kerk protestants. Ze diende overigens ook wereldse doelen: een bout in de kerkmuur gaf aan hoe hoog de dijken moesten worden opgeworpen. In 1716 brandde, door het swaer onweder van donder en blixem, de toren tot aan het metselwerk af. In 1717 was de herbouw vrijwel voltooid, maar in hetzelfde jaar was er een met storm gepaard gaande overstroming, waardoor de in aanbouw zijnde spits en het dak van de kerk werden weggeslagen. In 1778 woedde er opnieuw een brand en in 1878 was er opnieuw blikseminslag en viel de brandende spits in het middenschip. De kerk brandde geheel uit en enkel de muren bleven staan. Hoewel men aanvankelijk de kerk wilde afbreken en een geheel nieuw gebouw wilde neerzetten, koos men toch voor herstel van het bestaande gebouw.