Stormvloedkering Hollandse IJssel

Geschiedenis

De Stormvloedkering Hollandse IJssel, of Algerakering is een stuw in de Hollandse IJssel die dient om te voorkomen dat bij extreem hoogwater te veel water landinwaarts komt. Het is het oudste kunstwerk van de Deltawerken. De kering in de Hollandse IJssel sluit zo'n vijf tot zes keer per jaar.In januari 1954, nog geen jaar na de Watersnood werd begonnen met de eerste baggerwerkzaamheden. Op 6 mei 1958 werd de eerste schuif voor het eerst neergelaten als proef. Later dat jaar, op 22 oktober, werd de Stormvloedkering Hollandse IJssel in gebruik genomen. De kering kreeg bij deze gelegenheid de naam "Algerakering", naar de twaalf dagen eerder wegens gezondheidsredenen afgetreden minister van Verkeer en Waterstaat Algera. De architecten waren J.A.G. van der Steur jr. en H.G. Kroon.KeringDe stormvloedkering is gebouwd in de Hollandse IJssel bij Capelle aan den IJssel en Krimpen aan den IJssel, ten oosten van Rotterdam. Omdat de Hollandse IJssel een belangrijke scheepvaartroute is, kon deze niet worden afgesloten met een dam. Anderzijds zou door een afsluiting de drinkwatervoorziening in een groot deel van Zuid-Holland zekerder kunnen worden door minder instroom van zout water in de polders. Daarom werd gekozen voor een stormvloedkering met twee beweegbare schuiven die tussen betonnen torens hangen. Normaal gesproken varen de schepen onder de schuiven door. Alleen bij zeer hoogwater worden de schuiven neergelaten, waardoor de rivier volledig is afgesloten. Schepen kunnen dan nog passeren via de Algerasluis, een direct noordwestelijk van de kering gelegen schutsluis die een breedte heeft van 24 meter.