Station Vlissingen

Geschiedenis

Station Vlissingen is het eindstation van de spoorlijn Roosendaal – Vlissingen en ligt ten oosten van het stadscentrum van Vlissingen, bij de veerhaven aan de Westerschelde. Het is een kopstation, het stationsgebouw staat direct achter de doodlopende sporen.GebouwEerste stationsgebouw (1872-1892)Op de plaats van het huidige station Vlissingen werd op 1 september 1873 station Vlissingen Haven geopend. Het was een eenvoudig station voornamelijk bestaande uit enkele perrons en vooral bestemd voor de aansluiting op de veerdiensten. In die tijd werd het tweede station van Vlissingen, station Vlissingen Stad, als het belangrijkste station gezien. Dit station was een jaar eerder, op 1 november 1872, geopend en lag dichter bij het centrum van de stad, bij de Keersluisbrug langs het Kanaal door Walcheren. De exploitatie van twee nabijgelegen stations in het Vlissingse havengebied was echter te duur in verhouding tot het beperkte gebruik, en station Vlissingen Stad werd op 18 juli 1894 gesloten.Tweede stationsgebouw (1892-1944)In 1892 maakte het oorspronkelijke gebouw van station Vlissingen Haven plaats voor een veel groter gebouw in de stijl van de Neorenaissance, waarvan de ingang zich schuin op de zuidwestelijke hoek bevond. Het ontwerp was van de hand van het architectenduo Haverkamp en Schill Het gebouw had onder andere een speciale wachtkamer voor vorstelijke personen. Het station kreeg drie perrons voorzien van een perronkap waarvan de pilaren en een gedeelte van de kap thans nog bestaan. Het gebouw werd op 15 september 1894 in gebruik genomen. Vijf jaar later, in 1899, ontstond er echter een grote ravage, toen een stoomlocomotief uit Amsterdam defecte remmen had, waarna de trein het perron en de stationsrestauratie doorboorde. Dit treinongeval bij Vlissingen kostte twee conducteurs en de achttienjarige dochter van de Zwitserse gezant te Berlijn Arnold Roth het leven.