Sint-Willibrorduskerk (Bodegraven)

Geschiedenis

De Willibrorduskerk is een rooms-katholieke parochiekerk in de Nederlandse plaats Bodegraven. De kerk uit 1862 is ontworpen door Pierre Cuypers en verving een oudere schuilkerk. De kerk maakt deel uit van de Sint Jan de Doperparochie waarin alle kerken van Gouda en omgeving gefuseerd zijn.GeschiedenisTot de reformatie was de oude dorpskerk die aan Sint Gallus was gewijd de katholieke kerk. Toen met de reformatie deze kerk protestants werd en het openbaar uitoefenen van het katholieke geloof bij wet verboden werd, werd er gekerkt in schuilkerken. Vanaf 1643 was er zo'n schuilkerk aan de Overtocht die net als de oude dorpskerk werd gewijd aan Sint Gallus. Toen in de negentiende eeuw de godsdienstvrijheid toenam, maakte men ook hier plannen voor een grootse katholieke kerk. Grote drijfkracht voor nieuwbouw was pastoor Willibrord van Heyningen die in 1857 pastoor was geworden in Bodegraven. Pierre Cuypers ontwierp een kerk in neogotische stijl. Daarmee is deze kerk zowel een vroeg voorbeeld van de neogotiek in Nederland, als een van de vroegste kerkgebouwen uit het oeuvre van Cuypers. In 1859 begon de bouw en in 1862 was de kerk voltooid. Pastoor Willibrord Van Heyningen wilde echter de patroon van de kerk veranderen van Sint Gallus in Sint Willibrord, de eerste bisschop van Utrecht. De toenmalige bisschop was tegen de naamswijziging. Uiteindelijk kreeg Van Heyningen het toch voor elkaar en in 1865 werd de kerk als Sint-Willibrorduskerk door mgr. Wilmer ingewijd.