Nieuwe Sluis

Geschiedenis

Nieuwe Sluis is een vuurtoren bij de buurtschap Nieuwesluis, enkele kilometers ten westen van de dorpkern van Breskens, in de Nederlandse provincie Zeeland. De vuurtoren is ontworpen door Quirinus Harder en is gebouwd in 1866-1867. De achtkantige, zwart-wit geverfde toren staat op de zeedijk aan de ingang van de Westerschelde. De toren heeft een hoogte van 28,4 meter en heeft vijf verdiepingen. Hij maakt deel uit van een reeks van lichten die het einde van de Schelde markeren en het scheepvaartverkeer tussen de Noordzee en Antwerpen begeleiden.
Deze toren is de oudste nog bestaande gietijzeren vuurtoren van Nederland, nadat de vuurtoren in Renesse in 1915 werd afgebroken en de gietijzeren baak van Ouddorp in 1911 verdween. De toren heeft niet altijd zwart-witte banden gehad, maar was eerst geel en werd daarna voorzien van rood-witte banden. Het optiek van de toren is gemaakt door Barbier, Bénard & Turenne. Het lichthuis bevat een koperen koepel.
Oorspronkelijk maakte de vuurtoren als hoge licht deel uit van een lichtenlijn met een opengewerkt lichtopstand dat gelijktijdig met de vuurtoren bij het ’t Killetje van Nieuwesluis werd gebouwd.