Lieftingsbroek

Geschiedenis

Het Liefstinghsbroek is een natuurgebied van 20 hectare in de Nederlandse provincie Groningen.Het gebied, bestaande uit een oerbosgebied met bosvegetatie en moerasachtige delen, maakt deel uit van het Dal van de Ruiten A. Het bos is het oudste bos van Westerwolde en maakt deel uit van de Natura 2000-lijst opgesteld door de Europese Unie.GeschiedenisHet Liefstinghsbroek is het oudste bos van de provincie Groningen en werd reeds in 1590 genoemd. Bij de verdeling op 24 januari 1590 van de goederen van Elisabeth Addinga van Westerwolde, weduwe van de hoofdeling Joest Lewe werd aan hun zoon Jurgen Lewe toegedeeld: "die helffte van 't busch mit sijne eijckelscharen gronde toebehoeren en gerechticheijden genoempt Lievestinge broeck". Dit bos behoorde toe aan erve Liefstingh in Weende, dat voor het eerst genoemd werd op 31 juli 1474 als Levestinghus.In 1919 was het bos eigendom van de toenmalige voorzitter van het waterschap Westerwolde, mr. H.I. Schönfeld. Hij had het gekocht van J. Hommes een nazaat van de familie Liefstingh en eigenaar van erve Liefstingh. Het bos was toen al beroemd omdat daar de zeer zeldzame Zweedse kornoelje voorkwam. In dat jaar brachten de toenmalige secretaris Jac. P. Thijsse en de penningmeester en latere voorzitter van Natuurmonumenten, Pieter van Tienhoven, op uitnodiging van Schönfeld een bezoek aan het bos. Bij zijn overlijden in 1937 liet deze het bos na aan Natuurmonumenten. In 1976 werd het gebied samen met het Metbroekbos opgenomen in het grotere natuurgebied Vlagtwedder essen, wat door aankoop en ruilverkaveling tot stand kon komen.