Lange Bretten

Geschiedenis

De Lange Bretten is een natuurgebied in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West met een oppervlakte van 130 ha. Het is een groenstrook ten noorden van de Haarlemmertrekvaart en ten zuiden van het Westelijk Havengebied op de poldergronden van de Spieringhorner Binnenpolder. Het gebied is genoemd naar het Huis te Bretten, een van de landhuizen die langs deze vaart heeft gestaan. Dit huis stond ten westen van Sloterdijk langs de Spaarndammerdijk en werd afgebroken voor de aanleg van de eerste spoorlijn van Nederland, van Amsterdam naar Haarlem. Mogelijk is de naam van dit landhuis afgeleid van Borch te Bretten bij Katwijk en/of de 'Brittenburg', een Romeins fort nabij Katwijk.Het gebied bleef onbebouwd in het kader van het Algemeen Uitbreidingsplan uit 1935, naar de denkbeelden van de stedenbouwkundige Cornelis van Eesteren, die een soort groene vingers (groene scheggen) tussen de stadswijken (lobben) voorstelde om de natuur aldus het stedelijk gebied te laten binnendringen.Vanaf de jaren zestig was het gebied een onderdeel van de opgespoten terreinen van de Amsterdamse haven, doch doordat het gebied lang braak heeft gelegen hebben zich er spontane ontwikkelingen voorgedaan, zodat een ruig groen gebied ontstond. Er woonden overigens ook enige stadsnomaden. Wel zijn er plannen geweest voor woningbouw of industrie, terwijl ook de spoorlijn Amsterdam - Haarlem en een autoweg (Australiëhavenweg) door het gebied loopt.