HCHN

Info

HCHN, sinds 1975 opgebouwd uit het niets naar een bruisende, moderne, gezellige vereniging

Geschiedenis

HCHN, de Hockeyclub Hellendoorn-Nijverdal, is zo veel meer dan hockey alleen. Het is niet voor niets dat de woorden ‘knus’,‘gezellig’ en ‘trots’ in ons clublied voorkomen. Een enkele bladzijde in dit boek is bij lange na niet genoeg om alles waar de letters HCHN in de ogen van de HCHN-ers voor staan, weer te geven. Maar een kijkje in de keuken, dat lukt.




HCHN, een club met een opmerkelijke historie. Van onderop opgebouwd door een groep van 13 enthousiastelingen. Begonnen in 1975 in een klein ‘rothok’, een houten keet op het terrein van de voetbalclub DES. Gespeeld werd er destijds nog op voetbalvelden, waarbij opvallende roze belijning de grenzen van het hockeyveld markeerde. Zelfgemaakte doelen behangen met visnetten werden wekelijks tot in de voetbaldoelen gesleept. In het bescheiden Nijverdal werden de hockeyers door de tukkers als ‘die kakkers’ beschouwd, dit weerhield de HCHN-ers er echter niet van vol enthousiasme nieuwe leden te werven. Advertenties in huis-aan-huisbladen waarin ‘oude mannen met knokige knieën en beschimmelde sticks’ verzocht werden zich te melden, leverden veel nieuwe leden op. Het eerste herenteam van HCHN brak meteen een record: met 179 doelpunten tegen en 2 voor, had HCHN het allerslechtste doelsaldo van alle Nederlandse hockeyclubs. Met steun van de gemeente Hellendoorn kon in 1981 het huidige clubgebouw in gebruik worden genomen. Om geld op te halen verkochten clubleden snert op straat en bakten ze rond oud&nieuw in bakploegen tot diep in de nacht oliebollen. Maar HCHN is niet alleen de club van de ludieke acties, het is ook een club waar muziek in zit. Vele zelfgeschreven liederen hebben in de loop der jaren de revue gepasseerd. Zo zingt u deze tekst, ontstaan tijdens het eerste lustrumfeest van de club, op de wijs van het welbekende Big City:



‘Naar welke hockeyclub ik ging, daar zijn de kleedkamers gering

En dan zitten we in onze keet, er is ellende bij de vleet.

Want we moeten allemaal, in die veel te kleine zaal.

Big stickie, big big stickie, you’re so pretty!

En het veld is weer zo nat en dan glij je op je gat

En de keeper staat te trillen, want het weer is om te gillen

dus het zat ons weer niet mee………hockeyclub holladiejee’



Hele families waren en zijn lid van de club. Opvallend is dat veel oud-leden na een periode van afwezigheid terugkeren bij hun ouwe vertrouwde clubje en hun kinderen laten kennismaken met die typische HCHN-sfeer, die nog steeds hetzelfde is als toen. Sportieve prestaties zijn geweldig, maar altijd ondergeschikt aan de onderlinge gezelligheid. Kortom:



HCHN is……… een gevoel van thuiskomen

HCHN is……… ‘ons kent ons’

HCHN is……… de charme van een kleine club

HCHN is……… het cluborgaan dat nooit verloren mag gaan: de Hokkiepot

HCHN is……… jong en oud samen aan de bar

HCHN is……… ‘de leden maken de club’

HCHN is……… traditie

HCHN is……… heilige relikwieën uit vervlogen tijden

HCHN is……… betrokkenheid

HCHN is……… sluit jij af of sluit ik af?

HCHN is……… ‘samen de schouders eronder’

HCHN is……… klein maar groot in daden

HCHN is……… eens een HCHN-er altijd een HCHN-er



HCHN is in bijna 30 jaar tijd uitgegroeid tot een bruisende, moderne vereniging, waarvan het dagelijks bestuur uit louter vrouwen bestaat. De jeugd heeft de toekomst en wat dat betreft zit het bij HCHN wel goed. Saamhorigheid vormt nog immer de basis van alle activiteiten en als het aan de HCHN-ers ligt, zal dit wel altijd zo blijven.