Dommelse Watermolen

Geschiedenis

De Dommelse Watermolen is een watermolen die zich bevindt op de Dommel nabij het dorp Dommelen. Het betreft een dubbele onderslagmolen die zowel de functie van korenmolen en van oliemolen vervult. Verder was de molen in gebruik als schorsmolen.Deze watermolen werd voor het eerst vermeld in de 2e helft van de 14e eeuw. Vermoedelijk zijn de documenten die over de oprichting ervan berichten door brand verloren gegaan. Van 1422 stamt een document waarin Hendrik van Ranst, die Heer was van Boxtel en Liempde, de molen verpachtte. In 1545 was ze eigendom van Jan van Cortenbach, heer van Helmond en Keerbergen, en later kwam ze in handen van de familie Van der Clusen, die heren waren van Waalre, Valkenswaard en Aalst. In 1747 werd de molen bezit van het nonnenklooster te Arendonk, dat het moederklooster was van de voormalige Abdij Agnetendal te Dommelen. Daarop werd het de boeren door de machthebbers van de Republiek verboden om hun graan op deze molen te laten malen.In 1749 werd de molen gekocht door Johannes Janszn. Ceunen. Hij verpachtte de molen aan derden, evenals de korenwatermolens in Valkenswaard en Westerhoven die eveneens in zijn bezit waren. Kleinzoon Joannes Evert Keunen werd burgemeester van Dommelen, twee andere kleinzoons fabrikant in Eindhoven. Toen in 1860 de Dommelse watermolen door de Eindhovense Keunens werd verkocht, wilde Joannes Evert Keunen de watermolen niet meer zien. Maar hij moest er wel iedere dag langs om zijn ambt als burgemeester in Dommelen uit te kunnen oefenen. Daarom liet hij op eigen kosten op 500 meter ten zuiden van de molen een tweede brug bouwen, de zogenaamde burgemeestersbrug die nu niet meer bestaat. Deze geschiedenis is opgetekend door de schrijver Uri Noteboom in het na zijn overlijden door Antoon Coolen uitgebrachte boek: Het land der Sniedersen (1948).