Brandweer Borculo

Geschiedenis

Op heyden den 11 december 1690, hebben de burgemeester en gemeensluyden der stadt Borculoe, van Pieter Broekman, gecoft, gelijck sij copen bij desen, sodaane copere brantspuyt als tegenwoordig, in dese stadtskercke is staande….. De bovengenoemde tekst is afkomstig uit de koopakte van de eerste brandspuit die de Gemeente Borculo kocht in 1690.
De Vereniging Vrijwillige Brandweer werd in 1938 opgericht door Harrie Tijdink. Het clubhuis van de brandweer was in de beginperiode het Café Tijdink aan de Steenstraat. Nadat Tijdink het café beëindigde werd Café Peters het nieuwe clubhuis. Hubert Peters Sr. was namelijk ook bij de brandweer. Het werd en is nog steeds een hechte en actieve club met een professioneel karakter en een gemoedelijke sfeer: men staat voor elkaar klaar in goede en slechte tijden.
In september 2013 bestond de vrijwillige brandweer Borculo 75 jaar. Voor de oprichting van het korps had men de zogenaamde plichtbrandweer. Elke burger kon verplicht worden diensten te doen bij het blussen. Dit geschiedde ter plaatse door de brandmeesters en/of de politie. Vooral in de periode tot 1938 werd geblust met handspuiten en dus waren er veel mensen nodig. Aan elke spuit stonden 4 of 8 pompers, die om het kwartier afgelost werden. De beloning bestond uit een borreltje.
Borculo beschikte vóór 1938 over vijf handspuiten. In 1926 kwamen er door de komst van de gemeentelijke waterleiding een aantal brandkranen met slangenwagentjes bij. In de kerkdorpen veranderde er tot 1938 niets. Daarna werd het korps van de vrijwillige brandweer opgericht en dat kreeg de beschikking over een motorspuit. Het korps had een oude open Ford, die de bijnaam “Opoe” droeg. De manschappen zaten op banken tussen de slangen. Deze auto trok luid claxonnerend door de straten als er ergens brand was. De brandspuit werd op een speciaal karretje achter de wagen meegevoerd. Het dorp Geesteren beschikte voor en in de tweede wereldoorlog ook over een groep vrijwilligers. In 1952 werd deze groep opgeheven en kreeg Borculo de gehele gemeente te verzorgen.
Sinds 1952 beschikte de gemeente Borculo over de bellenwagen, die luid bellend uitrukte na een brandmelding. De wagen was afkomstig van het Engelse leger en toegewezen door de overheid. In 1963 kwam de eerste hogedruk-tankwagen, een nieuwe snelle bluseenheid, die 80 procent van de branden blust en altijd het spits afbeet. Borculo was één van de eerste vrijwillige korpsen, naast de professionele brandweer, in het bezit van deze unieke wagen met een hogedrukspuit en een 1500 liter tank. Hierdoor kon de brandweer zeer efficiënt werken en het bracht een grote verandering, en natuurlijk verbetering, in een efficiënte manier van brandbestrijden.
De bergplaats van het materiaal is in de loop der jaren nogal eens gewijzigd.
In 1911 werd voor 929 Nederlandse guldens een brandweerkazerne gebouwd aan de Korte Wal. De pilaren zijn afkomstig van het afgebroken stadhuis aan de Markt. De waterslangen werden destijds gedroogd in de toren van de Nederlands Hervormde Kerk. Na de cycloon in 1925 is de kazerne verplaatst naar de huidige plek aan de Korte Wal, nummer 11, waar het dienst deed tot 1932, toen de kazerne verhuisde naar de Pagendijk in een gebouw naast de perkamentfabriek van Elzas.
In 1952 betrok het korps een nieuw onderkomen aan de Pagendijk. In de loop der jaren werden de brandweerwagens ook groter en konden ze niet meer door de kazernedeuren naar buiten. Besloten werd om het pand te verbouwen en er een nieuw gedeelte naast te bouwen als stallingruimte voor twee wagens.
In 2003 werd de geheel nieuwe brandweerkazerne aan de Batendijk geopend door burgemeester Alma. De vrijwilligers zijn trots op hun onderkomen. Tot op de dag van vandaag is dit gebouw aan de Batendijk in gebruik als brandweerkazerne.