Brandaris

Geschiedenis

De Brandaris is een vuurtoren op Terschelling, en tevens de oudste vuurtoren van Nederland.De naam is een afleiding van Sint Brandarius, een heilige waarnaar het huidige dorp West-Terschelling in de Middeleeuwen was vernoemd. Sommige mensen denken dat de naam is afgeleid van Sint-Brandaan, een zeevarende heilige, maar dat is nooit bewezen.De eerste Brandaristoren werd in 1323 gebouwd, om voor schepen, op weg naar Amsterdam, via de Zuiderzee, de nauwe opening tussen Vlieland en Terschelling te markeren. Een goede markering was nodig omdat de Waddeneilanden veel op elkaar lijken gezien vanuit de Noordzee. De Hanzestad Kampen betaalde mee aan de eerste vuurtoren.Het eiland Terschelling verplaatste zich geleidelijk, daardoor stortte de eerste Brandaris omstreeks 1570 in zee. Het heeft tot 1592 geduurd voordat men aan de constructie van een tweede toren begon, maar deze stortte in voordat hij klaar was, doordat er slechte bouwmaterialen waren gebruikt. De huidige toren stamt uit 1594. In 1837 werd de Brandaris de eerste Nederlandse vuurtoren met een draaiende fresnellens. Elektrificatie volgde in 1907. De lamp met elektrische aandrijving werd in 1920 geïnstalleerd. In 1977 kreeg de vuurtoren een lift. Het licht is nu volkomen automatisch.